Inhoud
- Vijverfolie - is er een alternatief?
- Nadelen van PVC-films
- EPDM als alternatief
- Vloeibare film als alternatief
- Tonabdichtungen
- tips
Het hoeft niet altijd een vijverfolie te zijn
Vijverfolie - is er een alternatief?
Velen houden niet van het idee om een vijver te bekleden met PVC-film. Daarom rijst vaak de vraag of er geen natuurlijk alternatief is voor vijverfolie. U zult in detail ontdekken welke opties beschikbaar zijn in dit artikel.
Nadelen van PVC-films
Bezorgdheid over de PVC-folie die gewoonlijk wordt gebruikt voor de aanleg van een vijver is voldoende:
In de meeste gevallen hebben de zorgen over PVC-folie vooral betrekking op de milieuaspecten van PVC en de mogelijke gezondheidseffecten, bijvoorbeeld op het waterleven.
EPDM als alternatief
De veel duurdere EPDM-film biedt zichzelf al als een uitstekend alternatief op het gebied van conventionele vijverfolies:
Als een ecologisch alternatief wordt EPDM-film ook sterk aanbevolen vanwege de technische eigenschappen.
Vloeibare film als alternatief
Vloeibare film wordt tegenwoordig bijna uitsluitend gebruikt als reparatiemateriaal. Maar het kan ook worden gebruikt als de enige afdichting.
Door zijn extreem hoge flexibiliteit past het zich perfect aan de vijvervorm aan, is het compatibel met drinkwater en is het niet schadelijk voor levende wezens in de vijver. De ductiliteit is zelfs hoger dan die van EPDM (tot 400%) en het is zelfs nog beter bestand tegen scheuren. Het kan echter alleen worden gebruikt op zeer gladde oppervlakken - zoals beton of tegels, maar soms zijn zelfs gladde stenen mogelijk.
Het gehalte aan polyurethaan en silaan-gemodificeerde polymeren (SMP) kan sommige mensen echter nog steeds reden tot bezorgdheid geven als het gaat om milieuvriendelijkheid en natuurlijkheid.
Tonabdichtungen
Het afdichten van de vijver gebeurt hier door een Tonabsperrung, net zoals je in de muren doet. Je kunt vochtige kleiblokken of zwellende kleikorrels gebruiken.
Zwellende kleikorrels zijn als droog materiaal veel lichter dan natte klei en vormen samen een stabiele kleilaag wanneer ze nat zijn. De kleiblokken daarentegen moeten eerst worden verbonden door te stampen om een stabiele kleilaag te vormen.
De benodigde laagdikte is minimaal 15 - 20 cm, de ondergrond moet worden verdicht. Na het inbrengen van de korrels wordt dit bedekt met ongeveer 10 cm zand, daarna komt het een fijne grindlaag voor stabilisatie. De korrels worden vervolgens eerst bevochtigd en vullen vervolgens langzaam het water. Na ongeveer 5 uur is de barrièrelaag strak.
tips
Vooral het alternatief met klei zorgt voor een zeer natuurlijke tuinvijver zonder technische vreemde materialen erin. Het is het meest natuurlijke alternatief dat tot nu toe bestaat.