Inhoud
- De zuring: soort en groei-eigenschappen
- Vaak gebruikt voor consumptie zuring
- De familie van de zuring
- De verwarring van de zuring met andere plantensoorten
- Tips en trucs
De zuring: soort en groei-eigenschappen
Omdat de zuring door veel dieren als voedergewas wordt afgewezen, wordt hij vaak het slachtoffer van de beheersmaatregelen van boeren. Bepaalde soorten zijn echter in beperkte hoeveelheden behoorlijk geschikt voor menselijke consumptie.
Vaak gebruikt voor consumptie zuring
De zuring die meestal wordt gebruikt voor consumptie is de Grote Zuring (Rumex acetosa), die in Midden-Europa groeit in veel weiden op dezelfde locaties als de Kruipende Boterbloem. Hoewel deze soort ook kaliumwaterstofoxalaat bevat, dat schadelijk is voor het menselijk organisme wanneer het in grote hoeveelheden wordt geabsorbeerd, kan de hoeveelheid worden waargenomen met inachtneming van bepaalde regels. Ook bij deze soort mogen de bladeren niet langer alleen worden gebruikt of gekookt als ze in de zomer roodachtig worden vanwege het toenemende gehalte van deze soms giftige stof. De grote zuring bereikt verschillende groeihoogten op schaduwrijke en zonnige locaties, maar de torenhoge bloemaren zijn zelden minder dan 100 centimeter hoog. Voor het planten in uw eigen tuin, kunnen de zaden van wilde exemplaren worden geoogst en verspreid in uw eigen tuin. De resistente zaden van de zuring omgaan met verschillende site-omstandigheden, de insluiting van diepgewortelde planten is na de eerste verspreiding maar moeilijk.
De familie van de zuring
In totaal behoren meer dan 200 verschillende ondersoorten tot de familie van de havenarbeiders (Rumex), waaronder bijvoorbeeld:
Hoewel de meeste saffiersoorten niet direct giftig zijn, kunnen ze variërende hoeveelheden fataal kaliumwaterstofoxalaat bevatten, afhankelijk van de locatie en soort. Daarom moet u zoveel mogelijk met kruidkundigen in het respectieve verzamelgebied raadplegen voor consumptie of vertrouwen op de teelt van gekochte zaden in hun eigen tuin.
De verwarring van de zuring met andere plantensoorten
De zuring kan zich vergissen door onervaren kruidkundigen, soms met het giftige Aaronstab. Dit heeft op een bepaald moment in de lente op de zuring zeer vergelijkbaar uitziende, jonge bladeren. Er kan echter een onderscheid worden gemaakt op basis van het bladblad, omdat er zijdelings taps toelopende uiteinden zijn aan de onderste bladuiteinden van de zuringbladeren. Deze worden gevormd rond de bladeren van de Aaronstabs-ronde. Als u aan de veilige kant wilt zijn, moet u wachten op de duidelijke vorming van de eerste bloemen voor de oogst.
Tips en trucs
De verschillende familieleden van de Grote Zuring kunnen worden geclassificeerd door de kleur van hun bloemen, de hoogte van de groei en de textuur van de bladeren.