Inhoud
- Lente in de tuinvijver
- De grote schoonmaak na de winter
- Omgaan met vis
- Eerste zorg maatregelen
- Technische controle en inbedrijfstelling
- De grote "herbebossing"
- Bezuinigen en splitsen
- Nieuwe aanplant
- Wat zou het moeten zijn?
- Een klassieker onder de vijverplanten: de waterlelie
- Niet alleen voor natuurlijke vijvers: de lisdodde
Meer dan alleen een blikvanger: de tuinvijver is ook een habitat voor veel dieren en planten.
Lente in de tuinvijver
Een goed onderhouden vijver is niet alleen een visueel sieraad voor de tuin, maar ook een echte aanwinst voor de flora en fauna. In de wintermaanden hebben vijverbezitters echter niet veel meer te doen dan te hopen op de effectiviteit van de genomen beschermende maatregelen.
De grote schoonmaak na de winter
Nu, wanneer het ontwaken van de lente niet langer alleen een zwak voorgevoel is, maar zich echt in de natuur laat voelen, is het weer veel meer werk - omdat de tuinvijver en het planten goede verzorging nodig heeft om zijn pracht te ontvouwen.
Omgaan met vis
Zelfs als de verwachting van het werk rond de vijver zo groot is, is ondanks al het enthousiasme een beetje geduld vereist. Zolang de watertemperatuur niet permanent boven ten minste 10 graden Celsius ligt (beter zijn constant 12 graden Celsius), valt dit nog te bezien. Degenen die te snel weer in bedrijf gaan en de vijverpompen gaan reinigen of zelfs inschakelen, kunnen de vijverbewoners beschadigen: de beweging van het vijverwater, dat nog koud is, zou alleen maar leiden tot vermenging van de verschillende temperatuurlagen. Hierdoor koelt het water nog meer af, wat op zijn beurt de vis gevoelig kan verstoren. Na de ontberingen van de winter hoeven ze alleen maar te wennen aan de warmere tijd van het jaar, maar gewoon langzaam.
De situatie is vergelijkbaar met de voeding. Als de watertemperatuur te laag is, wordt het metabolisme van de vis zoveel verlaagd dat het ingenomen voedsel helemaal niet wordt verteerd. Als gevolg hiervan sterven de vissen. Daarom wordt zelfs met constant dubbelcijferige plus graden het eerste licht verteerbare voer aangekondigd om het metabolisme niet te overbelasten.
Eerste zorg maatregelen
De verzorging van de vijver begint in het voorjaar met wat het in de herfst is gestopt. Na het controleren van de grens - die mogelijk in de winter met zware ijsvorming zou hebben geleden - is daarom de eerste om de herfstresten te verwijderen. Met een schepnet zijn daarom eerste dode plantendelen en bladeren te verwijderen. Dit is niet in de eerste plaats de verfraaiing, maar de preventie.
Anders bedreigt het grote aandeel plantaardige voedingsstoffen een sterke algengroei zodra de temperaturen permanent stijgen. Dit heeft een negatief effect op de kwaliteit van water en zuurstof, wat het hele vijverlandschap beïnvloedt. Het kan ook nodig zijn om een modderstofzuiger te gebruiken om de bodem van de bodem van gezonken herfstbladeren te verwijderen.
Tijdens dit werk kan de vis veilig in de vijver worden achtergelaten. Als er echter uitgebreidere ontwerpmaatregelen zijn, kan een tijdelijke verplaatsing zinvol zijn. Dit kan minder stressvol zijn dan het bijwonen van planten of hermodelleren. De verhuizing kan ook een beetje draaglijker worden gemaakt door de back-uppools zijn ook gevuld met vijverwater. Op deze manier is de conversie voor de vis minder groot.
Technische controle en inbedrijfstelling
Afgezien van de regelmatige controle van de waterkwaliteit (dit betreft voornamelijk de pH-waarde en het nitriet-nitraatgehalte), is de volgende stap de ingebruikname van technische helpers. Vijverpompen en filters moeten grondig worden gecontroleerd op reinheid en functionaliteit. Alleen dan kunnen ze opnieuw in de vijver worden geïnstalleerd. Vooral vijverpompen dragen op tijd bij aan de watercirculatie en dus aan een verrijking van het water met zuurstof.
Na opnieuw in gebruik genomen filtersystemen moeten bovendien de klok rond draaien. Anders zullen de micro-organismen die zich in het filter nestelen en het water reinigen, afsterven.
De grote "herbebossing"
Natuurlijk is geen vijver compleet zonder de juiste beplanting. Het is niet alleen een decoratie, maar draagt ook bij aan het behoud van de hele biotoop. Goede zorg is des te belangrijker vanwege deze dubbele functie.
Bezuinigen en splitsen
Het gevaar van algengroei kan ook worden tegengegaan door de verzorging van vijverplanten. Overwoekerde planten en dode plantendelen moeten daarom worden afgesneden en verwijderd. Tegelijkertijd biedt het een goede basis voor de groei van waterplanten en creëert het ruimte voor zwakkere planten.
Het delen van de wortels is natuurlijk veel eenvoudiger als er al plantenmanden werden gebruikt toen de tuinvijver werd gecreëerd. Ze zijn relatief eenvoudig om uit het water te komen en het heeft alleen een gerichte baanbrekende ceremonie nodig om het wortelgebied te verdelen. In planten die stevig zijn geworteld in de aarde in een natuurlijke vijver, is het bedrijf bijvoorbeeld veel complexer. In dergelijke gevallen zijn er twee benaderingen: ofwel wordt het water uit de vijver afgevoerd totdat de planten gemakkelijk toegankelijk zijn, of wordt het geheel aangepakt met het blote been, waarvoor geen ontwatering nodig is.
Nieuwe aanplant
In mei en juni kan gestart worden met de introductie van de nieuwe vijverplanten, maar zelfs op latere data is dat nog steeds mogelijk. Onderwaterplanten groeien bijvoorbeeld de hele winter door en lopen pas echt schade op na langdurig ijsvorming. Niet alle plantensoorten kunnen echter tegelijkertijd of consistent worden verkregen - en zelfs als exemplaren die in de warmwatertank worden gedreven soms al in februari beschikbaar zijn, zegt dit nog niets over de fitness onder de veel minder gunstige externe omstandigheden op dat moment.
Bovendien hangt de laatste plantdatum altijd af van de periode die de plant nodig heeft om zich op de slaapstand voor te bereiden. Het weer speelt echter ook een niet onbelangrijke rol, maar vanaf september is het tot het nieuwe seizoen eenmaal voorbij met nieuwe planten. Iedereen die geen nieuwe zaken wil kopen, maar ondanks de gesplitste voorraad toch nodig heeft, kan misschien onderhandelen met andere vijverbezitters.
Wat zou het moeten zijn?
Er is een overvloed aan vijver- en waterplanten, maar dit mag geenszins leiden tot een selectieprocedure op basis van optische criteria. Kijk is zeker niet alles, want de functie voor de vijver is vaak veel belangrijker. Bovendien wordt natuurlijk rekening gehouden met de omstandigheden van de vijver: steile hellingen en kiezelstranden zijn bijvoorbeeld niet voor alle soorten geschikt. Sommige, zoals de waterhyacinten, hebben een voldoende hoge temperatuur nodig en een vijver met direct zonlicht om echt te gedijen.
Een klassieker onder de vijverplanten: de waterlelie
Hoewel ze over het algemeen wijdverbreid zijn - niet in de laatste plaats vanwege de prachtige bloemen die nu in verschillende kleuren beschikbaar zijn - hebben waterlelies bepaalde eisen aan hun omgeving. Net als de waterhyacinten hebben ze een minimale hoeveelheid warmte en zonlicht nodig, vijf uur per dag zou dat moeten zijn. Bovendien is de vijverdiepte niet onbelangrijk, omdat de verschillende waterleliesoorten beter of slechter geschikt zijn voor verschillende waterdieptes.
Bovendien wordt het planten in manden aanbevolen, omdat de waterlelies soms de neiging hebben krachtig te groeien. Met manden die beter kunnen worden beteugeld en de algehele indruk van de vijver beter beheersen. Als je het in de vijver legt, helpt schommelen om te voorkomen dat de manden wegzwemmen. Op deze manier kan bijvoorbeeld worden voorkomen dat de planten in een te diep bereik afglijden - dat kan in het ergste geval tot de dood leiden. In ruil daarvoor kan het planten van te weinig diepte een negatieve invloed hebben op de groei.
Niet alleen voor natuurlijke vijvers: de lisdodde
In het wild zijn ze bijna overal te vinden en vanwege de diversiteit aan soorten ook geschikt voor een verscheidenheid aan tuinvijvers. Cattails zijn enerzijds aantrekkelijk vanwege het typische uiterlijk en omdat ze relatief eenvoudig te reinigen zijn. De inspanning kan nog verder worden verminderd als plantenmanden vanaf het begin worden gebruikt. Dit dempt de anders vrij uitgesproken groei, die de andere bestaande plantensoorten snel zou kunnen verplaatsen.
Twee factoren spelen een rol bij hoogte-expansie: aan de ene kant zijn sommige soorten veel groter dan anderen, aan de andere kant kan dit enigszins worden geregeld door de diepte van het water. Als cattails van twee meter hoog te veel zijn, kun je nog steeds de variëteit Typha minima pakken. De rijke 15 centimeter water al diep, navenant kleiner, het is op zijn beurt in de groei. Een zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke locatie helpt alle soorten, een extra bemesting is echter niet nodig. De breedbladige lisdodde Typha latifolia is naast zijn optische prikkels voor het vijverlandschap ook populair als medicinale plant: zowel bladeren, bloemen als wortels kunnen voor medische doeleinden worden gebruikt, het effect varieert van hemostatisch tot diureticum tot algemeen versterkend.
Bovendien zijn er veel opties voor onderwaterplanten of moerasplanten voor de oeverzone. Als de planten nieuw zijn geplant, zorgen het moeras vergeet-mij-nietje of de mantel van de gewone dame na de hoofdbloem ervoor dat het "bouwwerk" niet meer binnen korte tijd kan worden herkend. Uiterlijk in de zomer presenteert de tuinvijver zich dan in volle pracht.